Rosa Elenor King zette haar revolutionaire ervaring uiteen in haar boek Tempestad sobre México, een eerlijk portret van de revolutionaire realiteit van het land.
De Britse Rosa Eleanor King werd geboren in 1865 in India, waar haar vader bedrijven bezat die verband hielden met de theehandel, en stierf in 1955 in Mexico. Haar jeugd bracht ze door in haar geboorteland, adolescentie in Engeland en woonde later in de Verenigde Staten, waar ze ontmoette Norman Robson King, die haar echtgenoot zou zijn.
Rond 1905 woonde Rosa E. King met haar partner in Mexico City, en tegen die tijd leerde ze Cuernavaca kennen. Twee jaar later, al weduwe en met twee kleine kinderen, besloot ze zich in die stad te vestigen. Zijn eerste bedrijf was een theehuis, een ongekende wending daar, versierd met Mexicaanse volkskunst, waar buitenlanders zo van hielden, en hij begon ook handwerk te verkopen, voornamelijk aardewerk. Aanvankelijk kocht Rosa het in San Antón, tegenwoordig een buitenwijk van Cuernavaca, en later vestigde ze haar eigen werkplaats in die stad; Hij kocht ook het Bellavista-hotel om het te renoveren en het het beste van de stad te maken, ingehuldigd in juni 1910. Onder andere beroemde mensen verbleven Madero, Huerta, Felipe Ángeles en de Guggenheims.
VLUCHTEN UIT DE TROEPEN
In 1914 moest Rosa King Cuernavaca ontvluchten - geëvacueerd uit Zapata's troepen - in een dramatische reis en vervolging, te voet naar Chalma, Malinalco en Tenango del Valle. Te midden van de honderden doden die deze terugtrekking kostte, verwondde hij zijn rug, zodat hij de rest van zijn leven aan een onzekere gezondheid zou lijden. In 1916 keerde hij terug naar Morelos waar zijn hotel verwoest werd en het meubilair verdwenen; Hoe dan ook, hij bleef voor altijd in Cuernavaca.
Zo'n mooi boek getiteld Tempest over Mexico en te goeder trouw van een persoon die al zijn kapitaal in de revolutie verloor, is verrassend, omdat de omstandigheden haar aan de kant van de federalen plaatsten en haar het slachtoffer maakten van de Zapatistas, op wie ze geen kritiek heeft, maar begrip en zelfs sympathie. Enkele voorbeelden zijn de moeite waard:
Ik kon de arme stakkers zien, met hun voeten altijd bloot en hard als stenen, hun rug gebogen onder een overmatige belasting, ongepast voor een paard of een muilezel, behandeld zoals geen gevoelige mensen een dier zouden behandelen ...
Na hun imposante verschijning leken de Zapatista-rebellen mij vóór alles onschuldige en dappere kinderen, en ik zag in deze plotselinge destructieve impuls een kinderlijke reactie vanwege de grieven die ze hadden geleden ...
Zapata wilde niets voor zichzelf en voor zijn volk, alleen het land en de vrijheid om het in vrede te bewerken. Hij had de verderfelijke liefde voor geld gezien waarin de hogere klassen waren gevormd ...
Die revoluties die ik moest doorstaan om te kunnen leven, waren onvermijdelijk, de ware fundamenten waarop de republiek van het heden is gebouwd. De machtige naties van de wereld zijn gebouwd op de ruïnes van een legitieme rebellie ...
RESPECT VOOR LASMACHINES
Onze heroïsche soldaderas werden niet geboren met de revolutie, maar een eeuw daarvoor, in de onafhankelijkheidsoorlog. Dit is hoe King ze zag: het Mexicaanse leger had geen reguliere bevoorradingsafdeling; dus brachten de soldaten hun vrouwen mee om voor hen te koken en voor hen te zorgen, en ze gaven hun mannen nog steeds buitengewoon medeleven en tederheid. Mijn respect voor Mexicaanse vrouwen van deze klasse, het soort vrouw dat anderen verachten, degenen die in trage weelde leven, met een trots die zijn eigen nutteloosheid negeert.
Onze auteur ontmoette ook andere soorten revolutionairen: ik herinner me er een in het bijzonder; een mooie vrouw; Kolonel Carrasco. Ze zeiden dat ze haar troep vrouwen aanvoerde als een man of een Amazone, en dat ze zelf verantwoordelijk was voor het opschrijven van hun rekeningen, volgens militair gebruik; het bestraffen van iedereen die aarzelde of ongehoorzaam was in de strijd.
President Madero bekeek de Zapatista-troepen en ze maakten een val die vandaag de dag nog steeds niet in onbruik is. Onder de troepen vielen de soldaderas op, sommigen met officieren. Een van hen, met een hoog roze lint in de taille en een grote strik aan de achterkant als sierlijke afwerking, viel vooral op. Ze zag er stralend en mooi uit op haar paard. Jij slimme verrader! Hij ontdekte de hele puinhoop, want vanwege die centimeters vurige kleur werd het al snel duidelijk dat de troepen maar een paar blokken cirkelden om voor don Francisco Madero te verschijnen en weer te verschijnen.
DE GOEDE TIJDEN
In die dagen had King zijn atelier in San Antón: de ambachtslieden werkten met absolute vrijheid naar de ontwerpen van hun dorp of kopieerden de exotische en mooie stukken die ik in andere delen van het land had verkregen; Ik legde degenen die ik voor mezelf wilde opzij en betaalde wat ze van me vroegen. Ik gaf niet om de prijs, ik verdubbelde hem aan mijn buitenlandse klanten en zij betaalden hem zonder te claimen.
In die gelukkige tijd zag hij dit merkwaardige feest in de kerk: alle dieren, zowel groot als klein, zwierven hier rond; Paarden gekleed in gouden en zilveren premières, en vrolijke linten die aan hun manen en staart waren bevestigd, koeien, ezels en geiten die feestelijk waren versierd en van tevoren waren gewaarschuwd om het voordeel van de zegen te ontvangen, evenals tamme vogels wier kwetsbare pootjes ze hadden versierd met linten.
