Tijdens de nasleep van de koloniale periode in Mexico kwamen veel reizigers van het oude continent naar ons land om de flora, fauna, het stedelijke landschap, evenals de soorten en gebruiken van de Mexicaanse bevolking te bestuderen.
Het is in deze periode dat baron Alejandro de Humboldt een reis maakte, van 1799 tot 1804, door verschillende Amerikaanse landen, waaronder Mexico, met als doel wetenschappelijke studies uit te voeren die gericht waren op het observeren van zowel natuurlijke hulpbronnen als geografie, evenals de belangrijkste stedelijke centra. Humboldt legt speciale nadruk op de studie van archeologische monumenten en de verschillende karakteristieke landschappen van de bezochte plaatsen, en bij zijn terugkeer naar Europa vormen zijn resultaten het werk getiteld "Reis naar de equinoctiale regio's van het nieuwe continent". Aan de andere kant wekten twee van zijn belangrijke boeken: "Political Essay on the Kingdom of New Spain" en "Views of the Cordilleras and Monuments of the inheemse volkeren van Amerika" grote nieuwsgierigheid bij het Europese publiek. Dus, aangetrokken door Humboldt's uitstekende verhalen, begon een aanzienlijk aantal kunstenaarsreizigers in ons land aan te komen, waaronder de jonge Duitser Karl Nebel opvalt.
De biografische gegevens van Nebel blijken erg schaars, we weten alleen dat hij op 18 maart 1805 werd geboren in de stad Altona, ten westen van Hamburg aan de Elbe. Hij stierf 50 jaar later in Parijs, op 14 juni 1855. Hij was architect, ontwerper en schilder, hij kreeg een opleiding naar zijn tijd, volledig beïnvloed door de neoklassieke beweging; Zijn werk behoort tot de artistieke stroming die bekend staat als de romantiek, een stroming die op zijn hoogtepunt was in het 19e-eeuwse Frankrijk en breed terugkomt in alle litho's van Nebel.
Het werk van Karl Nebel, getiteld: "Pittoreske en archeologische reis over het belangrijkste deel van de Mexicaanse Republiek, in de jaren tussen 1829 en 1834", bestaat uit 50 getekende litho's, de meeste in kleur en slechts enkele in wit en zwart .. Deze werken zijn ontworpen door Nebel zelf, maar ze werden uitgevoerd in twee verschillende Parijse ateliers: Lithografie Lemercier, Bernard and Company, gelegen aan Rue de Seine SG gg., en de tweede, Lithografie door Federico Mialhe en broers Rue Saint Honoré 35. Bepaalde platen werden gelithografeerd door Arnould en anderen door Emile Lasalle, die in het atelier van Bernard en Frey werkte, en in sommige kwamen wel twee lithografen tussen: Cuvillier, voor Architectuur en Lehnert, voor figuren.
De Franse editie van Nebels werk werd in 1836 gepubliceerd en vier jaar later verscheen de Spaanse editie. In zijn teksten, geschreven met het doel de gedetailleerde illustraties uit te leggen, uitgewerkt in een eenvoudige en toegankelijke taal, wordt zijn kennis van de boeken geschreven door de eerste Spaanse kroniekschrijvers van de 16e eeuw zoals Torquemada, onder andere, waargenomen, evenals teksten die dichter bij zijn tijd, zoals de teksten van Alejandro de Humboldt en Antonio de León y Gama.
Na een reis door de kustgebieden, het noorden van het land, de Bajío, de steden Mexico en Puebla te hebben gemaakt, vaart Nebel terug naar Parijs, waar hij de Baron de Humboldt ontmoet om hem te vragen zijn boek, dat hij met veel geluk volbracht. In zijn tekst benadrukt de baron het grote naturalistische gevoel, het esthetische karakter en de grote archeologische wetenschappelijke interesse van Nebels werk. Ook prijst hij de extreme toewijding van de Duitse ontdekkingsreiziger, die tot uiting komt in de beschrijvingen van de archeologische monumenten. Wat echter de aandacht van Humboldt het meest trok, waren de prachtige litho's waaruit het werk bestaat.
Voor Nebel was het belangrijkste doel van zijn werk, gericht tot een grote bevolking, om het Europese publiek verschillende natuurlijke en artistieke aspecten van Mexico bekend te maken, dat hij de 'Amerikaanse Attica' noemt. Dus zonder de bedoeling de lezer instructies te geven, was Nebel van plan hem opnieuw te creëren en te amuseren.
In zijn kostbare litho's kwam deze reiziger drie onderwerpen aan bod: archeologie, stedenbouw en Mexicaanse gebruiken. Er zijn 20 platen die het archeologische thema bevatten, 20 waren gewijd aan steden, waar het natuurlijke landschap in het hele tafereel is opgenomen en de overige 10 verwijzen naar kostuums, typen en gebruiken.
In de litho's die verwijzen naar de Mexicaanse archeologie, slaagde Nebel erin een oude en majestueuze omgeving te creëren, waar de uitbundige vegetatie het hele tafereel omlijst; Dit is het geval met de afbeelding met de titel Monte Virgen, waar Nebel ons gigantische bomen en planten laat zien die het voor reizigers moeilijk maken om te passeren. In deze serie was hij de eerste die de piramide van de Niches of El Tajín publiceerde, die hij beschouwt als de laatste getuige van een oude beschaving die gedoemd is te verdwijnen. Hij laat ons ook een algemeen beeld zien van de Cholula-piramide, waarvan hij ons vertelt dat het het grootste gebouw is van het oude Anábuac, en geeft ons de afmetingen van de basis en hoogte, gebaseerd op de teksten geschreven door Torquemada, Betancourt en Clavijero . Aan het einde van de verklarende tekst van de afbeelding concludeert hij dat de piramide zeker is gebouwd als een begraafplaats voor koningen en grote heren.
Verbaasd door de sculpturale kunst van de Mexica, en terugkerend naar Don Antonio de León y Gama, geeft Nebel ons volledige informatie over deze handel, evenals een benadering op de plaat van drie belangrijke sculpturen die kort daarvoor (aan het einde van de 18e eeuw, in 1790), de Tizoc-steen, de Coatlicue (getekend met enkele onnauwkeurigheden) en de zogenaamde Piedra del Sol. Het toont ons ook enkele pre-Spaanse muziekinstrumenten, groeperende fluitjes, fluiten en teponaztlis.
Van zijn rondreizen door het binnenland, bezoekt Nebel, in het noorden van Mexico, de staat Zacatecas die in vier platen de ruïnes van La Quemada illustreert; naar het zuiden, in de staat Morelos, maakt hij vier litho's van Xochicalco, waarin hij ons de reconstructie laat zien, niet geheel bij benadering, van de Piramide van de Gevederde Slang en zijn belangrijkste reliëfs.
Wat betreft het tweede onderwerp dat Nebel aansnijdt, hij slaagt erin het stedelijke landschap samen te voegen met het natuurlijke. De tekeningen laten de belangrijkste en belangrijkste kenmerken zien van de steden die deze kunstenaar, onder anderen Puebla, San Luis Potosí en Zacatecas, bezocht.
Sommigen van hen werden gebruikt als achtergrond voor de compositie, met als hoofdthema uitgestrekte valleien. In de meer gedetailleerde aanzichten zien we grote en imposante pleinen met monumenten en gebouwen met een religieus karakter. We erkennen ook de belangrijkste zeehavens van het land: Veracruz, Tampico en Acapulco, die ons worden getoond in relatie tot hun belang.
Nebel draagt vijf platen op aan Mexico-Stad, aangezien dit de plaats is die het meest zijn aandacht trekt, en hij beschouwt het als de grootste en mooiste stad van Spaans-Amerika, vergelijkbaar met de belangrijkste Europese steden. De meest opvallende van deze serie litho's zijn: Mexico gezien vanuit het aartsbisdom Tacubaya, dat samen met Vista de los volcanes de México een perfecte reeks vormt die Nebel in staat stelt de hele vallei van Mexico te bedekken en het grandioze en imposante karakter van deze grote metropool.
Als meer gedetailleerde weergaven heeft deze reiziger twee platen gemaakt van de zócalo van de huidige hoofdstad. De eerste is die getiteld Interior de México, waarin aan de linkerkant een deel van de Metropolitan Cathedral wordt getoond, aan de andere kant het gebouw dat de Nationale Berg van Piedad bezet en op de achtergrond het majestueuze bekende gebouw zoals El Parían, een plek waar in de 19e eeuw allerlei fijne producten uit Azië werden verhandeld. De tweede litho draagt de titel van Plaza Mayor de México, daarin bevinden we ons aan de monding van de Plateros-straat, die tegenwoordig Madero Avenue is en het hoofdthema bestaat uit de imposante constructie van de kathedraal en de Sagrario, bovendien vanuit de hoek van het Nationaal Paleis, gevormd door de huidige straten van Seminario en Moneda met als achtergrond de koepel van de kerk van Santa Teresa.
De laatste litho van de Mexico City-serie, Nebel noemde het Paseo de la Viga in Mexico, het is een traditionele scène waarin Nebel ons verschillende sociale groepen laat zien, van de meest bescheiden tot de meest elegante die genieten van rust en het prachtige landschap dat ze om hen heen hebben. In dit bord verplaatsen we ons naar het oude verbindingskanaal tussen de meren van Texcoco en Chalco, aan het einde van de compositie vertegenwoordigde de kunstenaar de karakteristieke vegetatie van de chinampa's: de bomen die bekend staan als ahuejotes. Op de achtergrond waarderen we La Garita, waar mensen die klaar zijn om hun wandeling te beginnen samenkomen, hetzij te voet, te paard, in elegante koetsen of per kano, en een kleurrijke brug valt op op de achtergrond.
Van de provinciesteden gaf Nebel ons een eenvoudig zicht op Puebla, met de vulkanen Iztaccíhuatl en Popocatépetl op de achtergrond, een algemeen zicht op Guanajuato en een ander van de Plaza Mayor. Vanaf Zacatecas toont het ons een panoramisch uitzicht, het interieur en het uitzicht op de Veta Grande-mijn en Aguascalientes, details van de stad en de Plaza Mayor. Er is ook de Plaza Mayor van Guadalajara, een algemeen beeld van Jalapa en een ander van San Luis Potosí.
Het andere onderwerp waarvoor Nebel leunde was de costumbrista, vooral beïnvloed door het werk van de Italiaan Claudio Linati, die de lithografie in Mexico introduceerde. In deze afbeeldingen portretteerde de reiziger de inwoners van de verschillende sociale klassen die deel uitmaakten van de ontluikende Republiek, gekleed in hun meest karakteristieke outfits, die de mode van die tijd laten zien. Dit is vooral opmerkelijk. in de litho die een groep vrouwen toont die een mantilla dragen en op de Spaanse manier gekleed zijn, of die andere waar een rijke landeigenaar verschijnt vergezeld van zijn dochter, een bediende en zijn butler, allemaal elegant gekleed en rijpaarden. Het is in deze litho's van thema's uit het dagelijks leven, waar Nebel zijn stijl benadrukt die beïnvloed is door de romantiek, waarin de fysieke typen van de afgebeelde personages niet overeenkomen met de werkelijkheid, maar met de klassieke soorten oude Europese kunst. Deze afbeeldingen zijn echter erg handig om verschillende aspecten van het leven in Mexico tijdens de eerste decennia van de 19e eeuw te begrijpen en te reconstrueren. Dit vormt het belang van deze kunstenaar, naast de grote kwaliteit van zijn werken.
