Geboren als Frances Erskine Inglis en later getrouwd met Don Angel Calderón de la Barca, werd ze beroemd nadat ze de achternaam van haar echtgenoot, de gevolmachtigde premier van Spanje in Mexico, had aangenomen en naar ons land was gereisd. Het was in die stad dat ze met Calderón de la Barca trouwde.
Geboren als Frances Erskine Inglis en later getrouwd met Don Angel Calderón de la Barca, werd ze beroemd nadat ze de achternaam van haar echtgenoot, de gevolmachtigde premier van Spanje in Mexico, had aangenomen en naar ons land was gereisd. Het was in die stad dat ze met Calderón de la Barca trouwde.
Ze arriveerde eind december 1839 met hem in Mexico en bleef in het land tot januari 1842. Gedurende die tijd onderhield mevrouw Calderón de la Barca een uitgebreide correspondentie met haar familie, wat haar hielp een opmerkelijk boek te publiceren, samengesteld uit vierenvijftig brieven, getiteld Leven in Mexico tijdens een verblijf van twee jaar in dat land, die ook in Londen werd gepubliceerd met een kort voorwoord van Prescott.
Dit boek neemt een opvallende plaats in in de uitgebreide lijst van boeken die we "reizen" of "van reizigers in Mexico" hebben genoemd en die binnen het kader vallen van de boeken van buitenlandse schrijvers die tussen 1844 en 1860 verschenen. Het is natuurlijk getiteld. , Leven in Mexico tijdens een tweejarige residentie in dat land.
De eer dat hij als eerste Madame Calderón aan Spaanstaligen presenteerde, is van Don Manuel Romero de Terreros, markies van San Francisco, hij publiceerde en had de leiding over de eerste Spaanse vertaling van Life in Mexico ..., gemaakt door Don Enrique Martínez Sobral, van de Koninklijke Spaanse Academie in 1920. Voor en na de vertaling gaven veel Mexicaanse denkers, critici en persoonlijkheden op een goede of slechte manier hun mening over zijn werk. Voor don Manuel Toussaint bijvoorbeeld, leek het boek "de meest gedetailleerde en suggestieve beschrijving van ons land"; Manuel Payno denkt dat zijn brieven niets meer zijn dan 'satires' en Altamirano, gepassioneerd, schrijft dat 'Na (Humboldt) bijna alle schrijvers ons hebben belasterd, van Löwerstern en mevrouw Calderón de la Barca tot de schrijvers van Maximiliaans hof ”.
Er zijn echter weinig aantekeningen over haar, behalve degene die haar een opmerkelijke Yucatecan maakte, Justo Sierra O'Reilly, die tijdens een verblijf in Washington in zijn dagboek een van de weinige scènes schrijft die over haar zijn opgenomen: “Bij het eerste bezoek dat ik de eer had Don Angel te brengen, stelde hij me voor aan mevrouw Calderón, zijn vrouw. Madama Calderón was mij al bekend als schrijver, omdat ik een boek van haar over Mexico had gelezen, geschreven met voldoende talent en gratie, hoewel sommige van haar meningen niet erg eerlijk leken. Madama Calderón ontving mij met de hoffelijkheid en vriendelijkheid die kenmerkend zijn voor haar en die haar sociale behandeling aangenaam maken. (…) Hun connectie was zeer recent toen Don Angel werd overgebracht naar Mexico in zijn hoedanigheid van gevolmachtigd minister en Madama Calderón in de positie was om enkele hints te geven die waren geüpload naar de foto die ze voorstelde uit die indrukken te trekken. Ik weet niet of hij spijt heeft gehad van bepaalde slagen die op dat schilderij van Mexico zijn gegeven; wat ik kan zeggen is dat hij niet erg van toespelingen op zijn boek houdt en de gelegenheid vermijdt om erover te praten. Madama Calderón behoort tot de bisschoppelijke gemeenschap; En hoewel de discretie en voorzichtigheid van haar man hem nooit toestonden om hier ook maar de geringste opmerking over te maken, zelfs niet toen Don Angel door de bittere trance ging (zijn woorden zijn letterlijk) haar op zondag vergezeld te hebben naar de deur van de protestantse kerk, en dan hij naar de katholiek; niettemin was de goede dame ongetwijfeld overtuigd van de katholieke waarheden, want kort voor mijn aankomst in Washington had ze de Romeinse communie aanvaard. De heer Calderón de la Barca vertelde me met zo'n oprecht enthousiasme over deze gebeurtenis dat het zijn hart eerde en zijn ware katholicisme bewees. Madame Calderón spreekt vloeiend de belangrijkste moderne talen; hij is voortreffelijk opgeleid en was de ziel van de briljante samenleving die bij hem thuis samenkwam. "
Over zijn lichaamsbouw zegt niemand een woord, hoewel iedereen zijn genialiteit, zijn intelligentie en zijn voortreffelijke opleiding prijst. Het enige portret van haar is het portret dat op deze pagina wordt geïllustreerd, een foto genomen in volle volwassenheid, met een ongetwijfeld heel Schots gezicht.
