Lees meer over de details van deze jaarlijkse parade, waarin de beste plaatsen, zowel historisch als natuurlijk, van de Sierra de San Pedro Mártir worden bezocht.
Elk jaar verandert de route, maar altijd volgens de oude paden en kamperen op plaatsen die door cowboys worden gebruikt. De parade eindigt op de dag dat het patronale feest van de Santo Domingo-missie, begin augustus. In feite wordt verwacht dat de komst van de cowboys het feest zal beginnen, dat overigens een van de oudste in de staat is (1775). Er is meestal een beweging van ruiters, sommigen beginnen, anderen sluiten zich later aan, kortom, het is een originele manier om samen te leven en de tradities van de regio te redden.
HOE IS HET ALLEMAAL BEGONNEN?
De Sierra de San Pedro Mártir richting het centrum van de staat Baja California, is een van de mooiste en best bewaarde natuurgebieden in het noorden van het schiereiland. De bergen van wit graniet stijgen abrupt uit de woestijn, meer dan 2 kilometer, tot meer dan 3000 meter boven zeeniveau. Dit massief heeft, net als een eiland, een prachtig dennenbos weten te beschermen, evenals een zeer eigenaardige flora en fauna. In deze regio zijn ook enkele van de oudste tradities van Baja California bewaard gebleven, zoals veeteelt.
De eerste die deze bergketen verkende, was de jezuïetenmissionaris Wenceslao Linck, in 1766. Later, in 1775, vestigden de Dominicaanse missionarissen op de westelijke helling, onder de Kiliwa-indianen, duizendjarige inwoners van deze bergketen, de missie van Santo Domingo de Guzmán, die aanleiding gaf tot de huidige gemeenschap van Santo Domingo, 200 kilometer ten zuiden van de stad Ensenada.
Het was vanuit de missie van Santo Domingo dat de Sierra de San Pedro Mártir op een systematische manier begon te worden verkend, op zo'n manier dat de Dominicanen tegen 1794 op de top ervan de Missie van San Pedro Mártir de Verona, in het deel dat tegenwoordig bekend staat als Mission Valley, waar de fundamenten van de oude kerk nog steeds te zien zijn. Het was van deze missie dat de Sierra zijn naam ontleent.
Zo introduceerden de missionarissen vee als een van de vormen van levensonderhoud, waarbij ze verschillende boerderijen vestigden, zowel op de top van de bergen als op de hellingen ervan. Bovenaan werden sites gebruikt die zo mooi waren als Santa Rosa, La Grulla, Santa Eulalia, Santo Tomás, La Encantada en andere. Hiervoor brachten ze cowboys en veeboeren mee die deze traditie voortbrachten in wat nu de staat Baja California is.
Tussen deze boerderijen en de missies, evenals de weidegronden, werden paden gevormd die leven gaven aan een uitgestrekte regio. Tijdens de zomer werd het vee naar de top gehouden, waar overvloedig gras groeide; zodra de winter naderde, lieten ze hem zakken. Deze bijeenkomsten werden vaquereadas genoemd.
ONZE COWBOY-ERVARING
Vorig jaar begon de rit in de Ejido Zapata, ten noorden van de baai van San Quintín. De eerste dagen ging hij naar de voet van de bergen, aan de noordkant, door de gemeenschap van San Telmo, de Hacienda Sinaloa, de El Coyote-boerderij en de plaats Los Encinos, tot hij aan de helling begon die naar de top klimt. De last werd gedragen op muilezels, in verschillende koeienhuid zadeltassen, gemaakt in de oude missionaire stijl. We volgden oude paden, tegenwoordig alleen bekend bij cowboys die vee naar de hoger gelegen delen van San Pedro Mártir drijven. We waren aan het stijgen, voordat we spectaculaire uitzichten kregen. Toen we eenmaal het plateau bereikten, reden we enkele uren door het prachtige dennenbos, langs vele andere plaatsen van grote schoonheid.
We eindigen de dag om White Deer plaats, waar een beekje tussen grote pijnbomen stroomt. Er is daar een eenvoudige hut. We laadden de dieren uit en namen de zadels van de paarden, ze werden vrijgelaten om gras te eten en te drinken in de stroom.
Voordat de zon onderging, werd er water en brandhout verzameld, werd er een kampvuur aangestoken en werd het avondeten bereid, dat bestond uit een stoofpot gemaakt van gedroogd vlees en rijst. Daarna maken we een pennyroyal-thee, een medicinale plant die rijk is in de bergen, en praten we uitgebreid rond het kampvuur, wat de cowboys hier overigens een "leugen" of "leugenaar" noemen, zogenaamd omdat ze pure leugens praten. Daar ontstonden, temidden van de rook en hitte van de vadem, anekdotes, verhalen, grappen en legendes. Dankzij het feit dat er geen maan was, waarderen we de sterrenhemel in al zijn pracht. De Melkweg heeft ons enorm in verrukking gebracht, aangezien het over zijn hele lengte te zien was vanuit onze slaapzak op het gras.
DE KAMP VAN ONS LEVEN
De volgende dag reden we verder door het bos, totdat we de plaats bereikten die bekend staat als Vallecitos, vanwaar we de hoofdtelescoop van het astronomische observatorium UNAM van heel dichtbij konden zien. Daarna nemen we het pad van La Tasajera tot we de prachtige Rancho Viejo-vallei bereiken, een heel charmante plek. Vandaar gingen we verder naar de grote vallei La Grulla, nog mooier, waar we de vaardigheid van de cowboys observeerden, touwtjes trekken en het loslopende vee achtervolgen. Het was een goede demonstratie van het geluk van Baja California.
Het was laat in de middag toen we kampeerden in de vallei van La Grulla, direct naast de bron waar de Santo Domingo-stroom wordt geboren. Daar wordt een groot zwembad gevormd waar het mogelijk is om te zwemmen en zelfs op forel te vissen, wat we ook deden. De site is vrijwel intact gebleven, dankzij het feit dat er geen wegen zijn en alleen te voet of te paard bereikbaar is. We bleven daar de hele dag, genoten van de schoonheid en de natuur, maar we zagen ook talloze overblijfselen van de eerste bewoners van de Sierra, ik bedoel de Kiliwa-indianen. We hadden het geluk om sporen van metates, pijlpunten, schrapers en aardewerk te vinden.
WEG NAAR BESCHAVING
Na ons verblijf in La Grulla begonnen we aan de afdaling. We steken de stroom La Zanja over, passeren het La Primera Agua-gebied en beginnen de Descanso-helling af te dalen, beroemd onder cowboys vanwege zijn steile en rotsachtige helling. Velen van ons stapten in de moeilijkste secties van het paard. De horizon ging verloren in een opeenvolging van heuvels. Na een paar uur bereikten we de Santa Cruz-ranch, al aan de voet van de bergen, waar we de dag afsloten. Aan de voet van de bergketen, vooral in de beken, waren de overheersende bomen eiken, hoewel we ook veel wilgen zagen. De plek waar we kampeerden was aangenaam, een plek die onder cowboys bekend is omdat het ruimte, water, gras heeft en comfortabel is.
RODEO EN PARTIJ
De volgende dagen voerden de paden ons door de ranches El Huatal, Arroyo Hondo en El Venado. 2 augustus was onze laatste dag.
Al in Santo Domingo wachtten ze op ons om het patronale feest te beginnen, een van de oudste in de staat. Ze verwelkomden ons met grote vreugde. We liepen door de stad tot we klaar waren naast het pantheon, waar ze zich al hadden verzameld om het feest op de rodeo formeel te beginnen, een van de sterkste cowboytradities hier.
White Deer Mountain Sierra de Baja Californië Wenceslao Linck
