In het zuiden wordt de Pacifische kust gevormd door lange stranden met fijn zand, afgebakend door monumentale verticale muren van ruwe rots. Van de Coahuayana-rivier tot de Balsa's ontvouwt zich een reeks eenzame, agressieve, afgelegen, primitieve stranden, en zo mooi!
Vanaf de majestueuze bergketens parallel aan de kust daalt de topografie steil af om abrupt te eindigen in de zee, met ruige kliffen, aan wiens voeten de golven met groot geweld breken. De kliffen dienen als wachttorens om tientallen kilometers lang het gevarieerde uitzicht van de kustlijn te aanschouwen. Kleine valleien en stranden worden afgewisseld tussen gigantische uitsteeksels van stollingsgesteente die de vulkanische oorsprong van de kolossale steenformaties aantonen, vergelijkbaar met de scherpe stekels van prehistorische dinosauriërs, en doordringen in het water waar ze riffen en eilandjes vormen.
Een onlosmakelijk wirwar van bomen en kreupelhout bedekt de bergketens, aan de oevers van rivieren en beken bereikt de uitbundigheid van tropische vegetatie zijn hoogtepunt. Enorme mulatstokken, met rode stammen, stijgen op naar de hemel, in een felle strijd om het zonlicht, tegen ceiba en kastanjebomen. Na het baden van de luifels, filtert de zon door de spleten van het dichte gebladerte en vormt dunne lichtgevende draden die de duisternis van het binnenste van het bos verstoren, waar hij schimmels en paddenstoelen ontdekt die het leven uit de stammen zuigen; evenals lianen en klimplanten die elkaar in een chaotische razernij wurgen, boomstammen en struiken met elkaar verbinden en ze doodknijpen.
In de schemering versterkt het gouden licht van de ondergaande zon de kleuren van het landschap: het marineblauw dat bij het bereiken van het strand de golven veranderen in een etherisch wit; het geel van het zand, dat gevuld is met kleine blikken als de zonnestralen arriveren; het groen van de palmbossen die langs de kust grenzen en de mangroven naast de riviermondingen, waar kuddes rondzwerven op zoek naar voedsel.
Naar het zuiden toe wordt de kustlijn gevormd door lange stranden met fijn zand, afgebakend door monumentale verticale wanden van ruwe rots. Van de Coahuayana-rivier tot de Balsa's ontvouwt zich een reeks eenzame, agressieve, afgelegen, primitieve stranden, en zo mooi! Dit is de kust van Michoacán, een van de laatste bolwerken van Mexico's natuurlijke schoonheid, nadat een groot deel van de kustlijnen en prachtige stranden zijn binnengevallen door enorme toeristencomplexen, die het landschap hebben veranderd en de oorspronkelijke bewoners hebben ontworteld.
Juist het isolement heeft van deze geografische regio een ideaal toevluchtsoord gemaakt voor wilde dieren en voor verschillende menselijke groepen die worstelen om hun eeuwenoude tradities en levenswijzen te behouden, ondanks de irrationele aanval van de moderne beschaving om ze te vernietigen. Veel inheemse mensen wonen in het gebied in kleine gemeenschappen aan de kust, waar de Nahuatl-taal het Spaans vervangt. Een zeldzame en fascinerende sfeer heerst in de kleine winkeltjes van de charrerías, nog steeds zonder elektriciteit, 's nachts verlicht met lampen, in wiens zwakke licht het wordt gekocht en verkocht in een vreemde en archaïsche taal, die de krachtige aanwezigheid van Oude culturen, met wortels zo solide dat ze volledig geldig zijn in onze moderne tijd.
Van kinds af aan een heel andere manier van leven: kinderen die opgroeien met spelen in de golven of vrij rondrennen op de stranden; ze leren vissen in estuaria bijna zodra ze leren lopen; ondergedompeld in een natuurlijke wereld, waar de ontketende verbeelding gevuld is met fantasieën. En het kan niet anders, in de grandioze omgeving waarin ze zich ontwikkelen, in intiem contact met de natuur, tussen fantastische rotsformaties van vage dierenfiguren of een enorme hand die uit de diepte van de oceaan oprijst en naar de lucht wijst. , alsof het het laatste gebaar is van een stenen reus die onder water verdrinkt.
Onder de eilandjes gevormd door gigantische rotsblokken heeft de werking van het water tunnels gecreëerd waar de golven doorheen dringen met een krachtig gebrul geproduceerd door te breken tegen de rotswanden, om aan de andere kant naar buiten te komen, omgezet in dauw.
De oneindige woede van de oceaangolven die tegen het zand botsen, neemt 's nachts en bij vloed toe en veroorzaakt een oorverdovend en verontrustend gebrul, alsof ze de naam proberen te ontkennen: de Stille Oceaan. De kracht van de golven bereikt zijn maximale geweld wanneer de grootte toeneemt met de jaarlijkse komst van de cyclonen; en ontsnapt aan zijn grenzen, alsof hij zijn land terugwint, het zand opbreekt en de stranden opnieuw creëert. De zwartgeblakerde lucht verandert de dagen in nacht en creëert een spookachtige apocalyptische sfeer; het brengt een vloed met zich mee die de rivierbeddingen overstroomt, de hellingen van de heuvels wast, modder en bomen vervoert en alles overspoelt. De orkaanwind onthoofdt palmbomen en verwoest de hutten, waarbij ze in flarden in de lucht worden verspreid. De wereld voelt de nabijheid van chaos en is verlaten; de dieren vluchten snel en de man zit ineen.
Na de storm gaat de rust verder. Bij vredige zonsondergangen, wanneer de lucht zich vult met roze wolken, valt de vluchtige vlucht vogels op die op zoek zijn naar een nachtelijk toevluchtsoord, en de dampige toppen van de palmbossen zwaaien door een verfrissende bries.
Gekoppeld aan de ervaring van het landschap is het samenleven met andere wezens met wie we de aarde delen. Van de kleine heremietkreeft die zijn enorme schelp op zijn schouders draagt, hem door het zand sleept en een spoor van kleine parallelle sporen achterlaat; zelfs de fascinerende zeeschildpadden die een mysterieuze en onontkoombare roep volgen en elk jaar naar de stranden gaan om, na een pijnlijke mars door het zand, hun eieren te deponeren in kleine gaatjes die met hun achterste vinnen zijn gegraven.
Een van de meest verrassende details is dat de schildpadden alleen paaien op stranden waar geen kunstlicht is. In het paaiseizoen, als je 's nachts langs de kust wandelt, is het verbazingwekkend om de donkere massa reptielen tegen te komen, die zichzelf met een onthutsende precisie in de duisternis leiden. Aan de helderheid van het zand valt de figuur van de golfina's, de onechte koppen en zelfs het onwerkelijke zicht van de enorme luit op.
Na op de rand van uitsterven te staan, is de populatie van chelonen geleidelijk hersteld dankzij de lovenswaardige actie van milieugroeperingen, zoals de studenten van de Universiteit van Michoacán, die een zware inspanning hebben geleverd om de bevolking bewust te maken van de bescherming van de schildpadden. Een prijs die uw inspanningen waard is, is de geboorte van de kleine jongen, die op wonderbaarlijke wijze uit het zand tevoorschijn komen en een waanzinnige vlucht naar de zee ondernemen in een glorieuze vertoning van de levendige passie van het leven om zichzelf in het universum te bestendigen.
De grote verscheidenheid aan vogels is een ander wonder van de regio. In formatie, als kleine eskadrons, aan de kust van de zee, kijkt een bonte menigte vogels met scherpe ogen naar de golven, op zoek naar het gorgelen van de zee dat de aanwezigheid van scholen aan de rand van het water aangeeft. En daar zijn ze, aanwezig, de mollige zeemeeuwen; de nonnen met hun zwarte rug en witte buik, alsof ze gekleed waren in gewaden; zeehanen opgesteld om de minste weerstand tegen de wind te bieden; pelikanen met hun vliezige keelzakken; en de chichicuilotes met lange en zeer dunne poten.
Landinwaarts, in de riviermondingen die heimelijk gehurkt in het mangrovemoeras hurken, vallen de onberispelijk gevederde witte reigers op in het groen, waden langzaam door het kristalheldere en ondiepe water en proberen kleine vissen te vangen die snel tussen hun lange benen zwemmen. Er zijn ook de murene-zilverreigers en de kano-snavels, de ibis met dunne en gebogen snavels; en af en toe een felroze spatel.
Op de kliffen en rotsen van de eilandjes leven de domoorvogels en fregatvogels, wiens uitwerpselen de rotsen wit maken en de indruk wekken dat ze bedekt zijn met sneeuw. De mannetjes van de fregatvogel hebben een dieprode hoekige zak, die in schril contrast staat met hun zwarte verenkleed; Het is gebruikelijk om op grote hoogte zijn donkere gestalte met vleermuisvleugels in een zachte vlucht te zien glijden in de hoge luchtstromen.
Ook belast met de Universiteit van Michoacán, wordt een studieprogramma en bescherming van de leguaan ontwikkeld. Een bezoek aan het rustieke onderzoekscentrum is erg interessant, waar leguanen van alle groottes, kleuren en ... smaken worden grootgebracht en bestudeerd in kooien en hokken!
Aan de kust, onder het maanlicht, wordt de ziel in vervoering gebracht door de pracht van deze magnifieke en wonderlijke wereld. Maar de beschaving blijft het evenwicht doorbreken; Hoewel het enkele voordelen heeft opgeleverd, zoals motorboten om te vissen, die grotendeels de oude houten boten en roeiriemen hebben vervangen, heeft de introductie van een cultuur die vreemd is aan de natuur en onbegrijpelijk in al zijn implicaties, de vervuiling van het landschap veroorzaakt. met industrieel afval dat door onwetendheid over de behandeling en het ontbreken van procedures om het te verwijderen, schade aan het milieu toebrengt.
De diversiteit aan ideeën, wezens, omgevingen, dromen is een essentieel onderdeel van het leven. Het behoud van de culturele rijkdom die de essentie van ons land vormt, kan niet worden uitgesteld. Een Mexico dat trots is op zijn wortels is noodzakelijk, met beschermde natuurlijke plaatsen, zoals de gouden stranden waar schildpadden hun eieren komen leggen om hun recht op leven te blijven uitoefenen; met wilde plekken om je te identificeren met de natuur en met jezelf; waar we onder de sterren kunnen slapen en vrijheid herontdekken. Vrijheid maakt immers deel uit van wat ons mens maakt ...
